324 / 332 
324
Крутой: Әлө, Шалқар... Мені ақсақалмен жолықтыр! Мен одан
кешірім сұрауым керек! Иә, иә, осымен қойдым... тоқтадым... тәу-
бе қылдым!
44-көрініс. Елші
Шалқар, Айгүл мен Зайра Нәзирамен әңгімелесіп отыр.
Зайра (зыпылдатып): Сөйтіп, әлгі жалмауыз тәубесіне келіпті!
Айгүл: Атадан кешірім сұрағысы келеді екен! Қарысып қалған
қолы сонда жазылып кетер ме екен деп үміттенетін көрінеді!
Нәзира үндемей ойлана қалады. Бір нәрсені жобалап отырғандай.
Шалқар: Тәте, осының бір ретін тапсаңыз жақсы болар еді! Та-
тулыққа не жетсін!
Нәзира: Жақсы! Мен ағаларыңды көндіріп қояйын! Бірақ, әлгі-
леріңе айтыңдар, ырым-жырым, жөн-жобаны білетін шығар өзі де!
Үшеуі күліп, бастарын изейді.
45-көрініс. Тәуба
Дәу, Крутой мен Зыттыбай Баубектің үйіне келеді. Баубек жоқ,
Нәзира бар.
Крутой: Солай, тәте! Мен осымен қойдым бәрін... Атаның ке-
шірімін алып берсеңіз болды!
Нәзира Крутойды тыңдап болғасын саусағымен «Ақша!» – де-
генді көрсетеді.
Крутой: Қанша?
Нәзира (Крутойға қарап қойып, біртіндеп көбейтіп): Мың...
жоқ... екі мың... тоғыз жүз... тоқсан... тоғыз... У. е.!
Крутой қалтасын ымдайды – екі қолы мойнында асулы. Зыт-
тыбай оның төс қалтасынан күмәжнегін алып, Нәзираға береді. Ол
керегін санап алып, қалтасына тығады. Қалғанын күмәжнекке сала
беріп, ойланып, санай бастайды. Тағы бір мың екен артығы.
Нәзира: Тәк, екі мың тоғыз жүз тоқсан тоғыз – за помыш, бір
мың – әнеугүден бергі көрген бейнетіміздің өтеуі! Обшым, марал-
ный шербі! (Бар ақшаны қалтасына салып, замогын зыр дегізіп
түймелеп тастайды. Бос күмәжнекті Зыттыбайға ұстата салады).
Зыттыбай Крутойдың қалтасына салады. Крутой моп-момақан,
бәріне көніп отыра береді. Сырттан келе жатқан Баубектің дыбысы