11 / 318 
11
Қасақана
Басқаларды ардақтар.
Өшігеді
Неге сонша өлеңге?
Өйткені онда
Иілмейтін аруақ бар!
Нағыз өлең
Туады ақыл, жігерден.
Тәуелсіз ол,
Жеміңнен де, шідерден.
Шын ақындар
Шығыста да, Батыста.
Бар тарихты
Таразылап түгендеп,
Патшаның да
Ақ-қарасын айырып,
Күнәһарлау
Кейіпкер ғып жіберген!
Тарихына
Ой жүгіртсең көп елдің,
Түр-түріне
Қанығасың кемелдің.
Кейде тұтас
Патшалықты сыйғызар,
Бір шумағы,
Бір-ақ жолы өлеңнің!
Жанды баурап
Жорға тілдің бүлкілі,
Қаныңда ойнар
Найзағайдың күркірі.
Өлең сөзді
Көпе-көрнеу елемеу –
Ана тілді
Кемсітудің бір түрі!