8 / 284 
8
Тілімнен артық бізде бар ма мұра,
Ойласам көңілге мұң толмады ма?
Сүюге, құрметтеуге өз тіліңді,
Арнайы қоғам керек болғаны ма?
Сөнбесін енді жанған алдан үміт,
Жүруші ек көптен бері арман қылып,
Мәз болдық өткен жылы қазақ тілін,
Алғанға әупірімдеп заңдандырып!
Ана тіл өмірімнің мәні емес пе,
Қазақтың ары емес пе, бары емес пе?
Сөйлеуі әр халықтың өз тілінде,
Алланың өзі жазған заңы емес пе?!
Тең болса қазақ егер өңгелермен,
Дүние, сен басқаша дөңгелер ме ең?
Еркіндік, теңдікті біз сұрамайық,
Алланың заңын бұзған пенделерден!
Күтсек те ақыры бір қайырын да,
Батамыз ауық-ауық қайғы-мұңға.
Бір кезде өз тілінен үріккен қазақ
Оралсын деп тілеймін айдынына.
Әлі де талай қазақ мәңгіріп жүр,
Елігіп, әр нәрсені сән қылып жүр.
Кіре алмай өз үйіне қазақ тілі,
Далада жаутаң қағып қаңғырып жүр.
Аяққа ана тілі тапталған соң,
Болмақшы бізде қандай мәнді ғұмыр?!
Ұлдары біздің елдің арыстандай,
Бір өзі мыңмен жалғыз алысқандай.
«Қазақша оқып, жаза білмеймін», – деп,
Шіркіндер мәз болады-ау намыстанбай!