8 / 324 
8
Көкен шал талай жерді дулатқан-ды,
Өлеңін тасып, төгіп, тулатқан-ды.
Қабанбай жырын жырлап жастайынан,
Халқына әрбір жерде тыңдатқан-ды.
Осы жолы сырқаттанып келмей қалды,
Сәлем айтып қолын да бұлғап қалды.
Жете алмай мен алыста қалдым ғой деп,
Қарт адам кемсеңдеп бір жылап та алды!
Ал, Серік, мен айтайын көзіңізге,
Іздейік сабақтастық сөзімізде.
Сен дағы айта отыр, не жаңалық
Боп жатыр Керекуде өзіңізде?!
Айтайын сөзімді ашып әу басында,
Мен сені салам демен жамбасыма.
Айта кет мына тойда ағайынға
Жарбиып Жармақ тұр ма жар басында?!
Серік:
Тырнамайын, ағасы,
Жүректегі жараңды.
Ініңмін ғой қашанда
Көтерер сенің бағаңды.
Түсінетін санаңды,
Аға боп сенім артсаңыз,
Болайын іні табанды.
Әрине біліп сөйлеймін,
Ел алдында шамамды.
Отырған жоқпын, халайық,
Әніме бүгін сала алмай,
Болмаса өткен ғасырға
Жырменен бүгін бара алмай,
Құдайберліні айтасың,
Далам үшін қан кешкен
Тұрғанда мынау Қабанбай!