6 / 336 
6
– Кім болса да осал емес, Мұстафаға қосып қоятын екен өзін.
– Жоға, қол-аяғымен темір бөшкені тесетін адам жоқ
ауылда. Біреу темірмен ұрып, әдейі істеген ғой.
– Жарайды, бос сөз бөшке болмайды. Тез оңдап, орнына
қойындар...
Таңертең орынбасар директорға алқынып келіп:
– Бөшкені біреу алып кетіпті! – деді.
– Қалай?
– Солай! Кеше күні бойы әуре болып, тесігін бекітіп,
қатырып қойған жігіттер. Таңертең орнатамыз деп кеткенбіз,
келсек жоқ.
– Іздеңдер! – деп зілденді директор.
«Апырмай, жаман бөшкеге дейін жоғалатын заман туғасын
қайтесің?» – деп, қайран ауыл алды-артына бір қарап, етек-
жеңін қымтауды тағы да бір ойлап қойды...
– Табуын таптық-ау, – деді директорға екі күннен кейін
орынбасар. – Бірақ бүйтіп табылғаны бар болсын!
– Е-е?! Неге?
– Қып-қызыл шатақ! – Қызыл шырайлы орынбасар бұл
жолы бозғылттау еді. – Шермәш Қаматай алыпты!
– Жетістірдің!
Шәрмәш Қаматай алса шаруа қиын: ол – бірінші хатшының
қайнағасы. Кайнағамен ойнаманың нақ өзі. Қиқуы күшті
қияңқы кісі, күйеу баласын арқаланып, бас-көзге қарамай,
белден басып жүре береді. Көбінесе шермәштің қойқаңдаулары
мен қиқаңдауларын «жындыға сот жоқ» деген қағидаға
сыйғызып, бәрі де одан аулағырақ жүруге тырысатын.
– Енді қайттік?
Орынбасардың орағыта сөйлегені директордың денсаулығы
на жаман әсер етті. Қайдағы бір Қаматай көпшіліктің бөшке
сін бұлардың көзін бақырайтып тұрып тартып алып, қорасына
орнатып қойса, бұлар оны қайтаруға қаймықса, көпшілік не
дейді? Қайнағалығы өзіне, кім-кімге қайнаға болмай жатыр?
Оу, біріншінің қайнағасы бүкіл ауданның қайнағасы емес қой.
Неге сонша басынады елді? Кайнағаға деген ызасы ақырындап
оны тайраңдатып қойған күйеу балаға қарай ауып, ішінен:
«Әй, осыларды-ай! – деп барып басылды. – Қой, болмас!»
– Селсебет екеуің Қаматайға барып түсіндіріңдер. Ұят
болады, қайтарсын! – деді қатқыл үнмен.