7 / 336 
7
Шермәш Қаматай жаңа бөшкесінің жанында шемішке ша
ғып отыр екен, екеуіне екі уыс шемішке берді де:
– Осы тойғандарыңмен барыңдар! – деді. Орынбасар орынды
сөйлеп келе жатыр еді, Қаматай бөшкеден бір ожау су алып,
сүйсіне сімірді де:
– Уһ! Оңды болды ғой! – деп, бөшкені алақанымен қағып-
қағып қойды. Екеуінің дымы құрып қайқайды.
Келесі топқа да төтеп берді шермәш Қаматай. «Жазығым
суға толтырғаным ба? Төбелессеңдер де бермеймін!» – деп,
күрегіне сүйеніп тұрып алды. Бос бөшке болса болды, оны оқ-
дәріге толтыра салу кісілерге оп-оңай ғой. Іс насырға шабуға
айналды. Орынбасар орағытып, прораб туралап, қалайда
бөшкені алатындарын, алмай қоймайтындарын, үкімет, заң
бар екенін үйіп-төгіп ұғындыруға кірісіп еді, шермәш Қаматай
күрегімен темір бөшкені бір перді.
– Пәлен күн бостан-босқа далада жатқан нәрсе енді керек
боп қалды ма, ей?!
– Далада жата ма, қорада жата ма, қоғам мүлкінде неңіз
бар? Ұрлап әкеліп отырсыз әрі-беріден соң.
Кеңселіктер еңселеніп, ентелеуге айналып еді, шермәш
Қаматай қыңған жоқ.
– Қалай әкелгенімде жұмыстарың болмасын! Қоғамшыл
болсаң, ие бол уағында. Мен де қоғамның мүшесімін. Бөшке
меніңқорамдатұрма, ендіменікі.Қазірдемократия–сендерден
ешкім де қорықпайды. Жақсылықпен кете қойыңдар. Әйтпесе
қора-қопсымды, үй-мүлкімді сендерден қорғай бастаймын!
Қаны қайнап кеткен шермәш Қаматай күрегін ыңғайлай
бастаған соң, кеңселіктер кеңесуге де үлгермей шегіншектей
берді...
Кеңсеге келген соң бәрі бірауыздан:
– Енді шегінетін жер жоқ. Принцип! – десті де, прокурорға
телефон соқты.
Бұл кезде шермәш Қаматай телефонмен қарындасына
айқайды салып жатқан...
Содан кейін тыныш болды. Біраз уақыттан соң асханаға
басқа бөшке әкеліп, орынбасар өз қолымен орнатты. Шермәш
Қаматай су ішкен сайын: «Қазір демократия – қалғанын
ұрғаным бар!» – деп шырт-шырт түкіріп, бөшкесін алақаны
мен қағып-қағып қоятын көрінеді.
1990 жыл