5 / 332 
5
ра, әйелі үйінен қуып шыққан екен, – дер. Жалғыз бармаймын, өзің
бірге жүресің!». Тұжырып, бұйыра сөйлеген.
Бәрібір жалғыз шығуға тура келді. Әйелі қанша тырысқаны-
мен, қызметтен босап шыға алмаған.
Қитығып, ызаланып аттанды. Әйелі: «Жұмыстан босатпай
қойды, қайтемін?» деп жаутаңдай бастағаннан-ақ, қолды бір сіл-
теп, жол қамына кіріскен. Бас аяғы бір сағатта жиналды. Сол
уақыт ішінде Құндызды киіндіріп, керек-жарағын сөмкеге толты-
рып жатқан әйеліне зіркілдеп, зекумен болды.
«Оу, мен саған осы итті ауылға апарып тастайық дегелі қа-
шан?» Мүлт кеткенін аңғармай қалды. Бағанадан бері жуасып, сөз
қайырмай жүрген әйелі мұндай ұрымтал тұста шалғайға жармаса
кетпесе әйел бола ма, бас салды. «Мен апармайық деген шығар-
мын? Өзіңнің әке-шешең ғой, ойбай, баға алмаймыз, біреуі де же-
тер деп азар да безер болған. Әйтпесе, жазда ауылға барғанда алып
қаламыз десе, мен қой деппін бе? Құлыным деп өліп-өшкенде сон-
дай...». Масат ашудан тұтығып барып, тұтылғанын білдірмеуге
тырысқандықтан ғана тіліне тиек тапты. «Өзіңнің әке-шешең деп,
бөлектемесең, ішің кебе ме ей сенің? Мені бағып-қағып, қолыңа
беріп отыр, енді менің балаларымның қиындығын көре берсін дей-
сің ғой!», – деп ақырып тиып тастады. Дегенмен, қадалар жерін
таппаған ашу тұншығуға айналды.
«Күйгесін айтады ғой», – деп, әйелін де аяған. Күйетін де жөн-
дері бар еді.
Үлкен қызын осыдан үш жыл бұрын, он айлығында ата-
анасының қолына берген. Немерелерін ыстық көрген кемпір-шал
бағып-қағудың ыстық-суығына көнген, әйтеуір. Осы жазда сегі-
зайлық Құндызды да қалдырмақшы болғанда шешесі:
– Мынау болса аяғы, тілі шығып, естияр болды. Өз күнін өзі
көріп жүр, бізге де қызық. Ал андағыңды қайтіп бағамыз? Қолдың
ебі кетті. Емшектен ерте айырғандарың балаға да зиян. Өстіп, ан-
да-санда әкеліп, иіскетіп тұрғандарыңа да рақмет. Сендерден көр-
меген рақатты сендердің балаларыңнан көреді деп пе едің? – деп,
сөз аяғын ренішпен қайырған...
Келіншегінің біржылдық заңды демалысы біткен соң, баланы
қоярға жер таппай қысылды. Балалар бақшасында орын жоқ, кезегі
келгенше қайда! Оның үстіне Масат қызын қазақ балалар бақша-
сына беруді тілеген. Тілі қазақша шығып, ана тілінде табиғи сөй-